We verplaatsen ons naar de noordelijke gemeente Gáldar, in het noordwestelijke uiteinde van Gran Canaria. Langs de klifachtige kust liggen kleine, sfeervolle dorpjes zoals Sardina del Norte. Tussen kassen en bananenplantages, met de zee als decor, bereiken we dit karakteristieke en ruige kustgebied.
Naast de grote havens heeft het eiland Gran Canaria altijd ook kleinere havens gehad, zoals die van Sardina del Norte, een haventje van bescheiden omvang, maar van groot belang voor de lokale bevolking, gelegen op een unieke plek.
Sardina was ooit een van de vele toegangswegen tot het eiland waarlangs de landbouwproductie werd vervoerd. De kade heeft nog steeds een grote charme en de omgeving geeft het een onvergelijkbare schoonheid.
Er waren twee belangrijke perioden voor deze baai: één, tijdens de 15e eeuw en de eerste helft van de 16e eeuw, die samenviel met de fase van de strijd om de verovering van het eiland en de eerste halve eeuw van de kolonisatie. De tweede, in de 19e eeuw, betekende een nieuw moment van grote betekenis voor de haven met de komst van de suikerindustrie naar het eiland.
De ligging van Sardina del Norte werd als strategisch beschouwd door de veroveraars. Omdat het tegenover Gáldar lag, destijds zetel van de guanartemes van het eiland, deed dit hen denken dat het geschikt zou zijn om het politieke centrum van het prehispaanse Gran Canaria te bereiken. Na de verovering werd Gáldar de eerste hoofdstad van Gran Canaria, onder de naam Real Ciudad de Gáldar.
De haven van Sardina bleef belangrijk door haar rol in de suikerhandel. Vanaf de tweede helft van de 16e eeuw verloor de baai aan betekenis, toen de haven van La Isleta (het huidige Puerto de la Luz y de Las Palmas) zich consolideerde als de belangrijkste haven van Gran Canaria. Daarbij kwam het geleidelijke verval van de suikerindustrie op het eiland, veroorzaakt door de groei van de Amerikaanse productie van dit kristalachtige zoetmiddel.
Toch heeft het verstrijken van de tijd deze baai haar charme niet ontnomen. Vandaag toont de baai, met haar rust en haar geschiedenis, haar charme als strand en vissershaven. Rustig en bijzonder.
Deze kuststrook wordt gekenmerkt door haar geringe exploitatie en door het tonen van duizenden bijna maagdelijke hoekjes. Het ligt verborgen tussen kliffen en wordt vaak geteisterd door de passaatwinden en de hoge golven.
Het is geen wonder dat de zeeflora en fauna in dit gebied overvloedig aanwezig zijn. De blauwgroene tinten van het water hebben het veranderd in een van de meest gewaardeerde plaatsen door de duikliefhebbers. In de diepte leven octopussen, Canarische kreeften, zeekomkommers en zeepaardjes. In het zand bewegen kikkervissen, roggen, Sint-Pietersvissen en engelhaaien.
Deze plaats trekt tegenwoordig geen veroveringsschepen meer aan, maar zwemmers en reizigers die komen voor haar charme en rust. Als we verder wandelen langs de boulevard en de dam aan onze linkerhand laten, bereiken we een kleine baai met keien, overzien door El Roquete, een woning uitgehouwen in de rots, die herinnert aan de prehispaanse nederzettingen van vóór de komst van de Castilianen.
Dit gebied staat bekend om zijn talrijke zwembaden verborgen langs de oevers. Bij laagwater ontstaan hier natuurlijke zoutwaterpoelen, ideaal voor een verfrissende duik. Sommige zijn zo groot dat we er zelfs in kunnen duiken.
Majestueus en indrukwekkend. Op het laatste stukje kust van het noorden van het eiland vinden we de Vuurtoren van Punta Sardina. Enkele kilometers van het dorp verwijderd staat deze imposante toren, die tot voor kort de scheepvaart langs de noordwestkust van Gran Canaria begeleidde en het gebied tussen Punta de la Aldea en La Isleta verlichtte.
Deze eenzame rood-witte titaan is het onderwerp van talloze foto’s die bezoekers elke dag nemen wanneer de zon achter hem ondergaat. Zonder twijfel een van de meest herkenbare en herhaalde ansichtkaarten van Gran Canaria.
De noordelijke plaats Gáldar is een van de belangrijkste van het eiland op sociaal-historisch en cultureel vlak. Het strekt zich uit van de ruige kustlijn tot de toppen, met als hoogtepunt het Natuurmonument Montañón Negroeen vulkaan die zo'n 3000 jaar geleden voor het laatst uitbarstte. Dit is een van de meest recente uitbarstingen op Gran Canaria.
Langs de route van zee tot bergtop wachten adembenemende landschappen, waaronder het recreatiegebied van Monte Pavón of grote panoramische uitkijkpunten zoals die van de Caldera de Los Pinos de Gáldar, eveneens gelegen in het hogere deel van de plaats.
Het is belangrijk te benadrukken dat in Gáldar, in het binnenste van Barranco Hondo, de archeologische vindplaats van Risco Caído ligt, tegenwoordig erkend als UNESCO-Werelderfgoed.
Wie vanuit Las Palmas de Gran Canaria naar Sardina wil rijden, kan de noordelijke snelweg GC-2 richting Agaete nemen. Na ongeveer 18 kilometer is er een afrit die de afslag naar Gáldar aangeeft. Aan het einde van deze afrit bevindt zich een rotonde waarvan een van de uitgangen direct naar Sardina del Norte leidt.
Het ligt in het hart van de stad Gáldar. De grot die het archeologische park zijn naam geeft, werd in de 19e eeuw ontdekt en vormt een uitstekend voorbeeld van de kunstuitingen van de oude bewoners van Gran Canaria.
Deze plek brengt ons terug naar wat ooit de hoofdstad was van het inheemse Gran Canaria. Bovendien werd naast deze archeologische vindplaats later de eerste grote stad van het eiland gebouwd.
